vrijdag 27 november 2015

Dag 5: Een blij weerzien!

Goedemorgen, morgen, goeiendag... Om 7u45 kwamen de meesters ons voor een laatste keer wekken. Het opstaan ging echter niet zo vlot als de afgelopen dagen maar we moesten er door. We raapten onze moed bijeen en trokken onze kleren aan. Tussendoor propten we nog wat vuile kledij in onze overvolle valies. Het blijft een mysterie hoe mama al onze kleren in 1 valies heeft gekregen! Onze valies is reeds vol en de helft van onze kledij moet er nog in!
Na het verfrissen en aantrekken van onze kledij, ohja niet te vergeten onze haren in de gel leggen - wie zegt dat de meisjes ijdeltuiten zijn moet maar hier eens komen kijken naar de jongens - trokken we voor een laatste maal naar het ontbijt.

Deze ochtend werden we verrast met een reepje chocolade op ons bord. We aten ons buikje vol en trokken vol goede moed naar onze kamer om een tweede poging te ondernemen om die dekselse valies dicht te krijgen. Wonder bij wonder ging dit vlotter dan voor het ontbijt. We persten al onze kledingstukken in onze valies en al vlug werd onze kamer leeg gemaakt. We plaatsen onze valiezen in de grote zaal, zoals de meesters hadden gevraagd.

Na dit hels karwei trokken we voor een laatste keer richting Durbuy. Daar mochten we wat shoppen. Eerst trokken we nog wat leuke groepsfoto's. Toen de meester vroeg om een foto te maken van de koppeltjes bleken de stoere jongens opeens niet meer zo stoer te zijn. Toch hebben we één leuke foto kunnen trekken van het leuke trio die deze week ons van 's morgens vroeg tot 's avonds laat hebben begeleid!

Tijdens het shoppen rolde het geld alsof we in een echt casino waren. Snoepjes, drankjes, chips en souvenirs waren de grootste kanshebbers om aangekocht te worden.
Na de shopping werden we een laatste keer verwacht in ons 5-sterrenrestaurant in LPM. Met rijst, kip, ananas en currysaus verwenden we een laatste keer onze smaakpapillen.
Ondertussen was de bus al ingeladen en konden we direct na het eten richting Bentille trekken.

Na een heel vlotte rit kwamen we omstreeks 15u40 aan op school. Daar stonden al heel wat mama's en papa's ons op te wachten. Nu beseften we het pas echt... De bosklassen zitten erop ... Deze fantastische week is voorbij gevlogen... Ons hartje zit vol van de mooie herinneringen...

Dank je wel mama en papa voor deze kans!
Dank je wel meester Jelle, juffrouw Kathy, meester Simon, juffrouw Romina en meester Olivier voor de goede begeleiding deze week!
Dank je wel Willem, Sam, Jasper en Lize voor de leuke en coole activiteiten deze week!
Dank je wel lieve klasgenootjes om dit samen met jullie te mogen beleven!
Dank je wel aan mezelf om elke dag het beste van mezelf te geven en te genieten van elk moment die me deze week heeft geschonken!

Beste mama, beste papa!
Wees gerust!
Het gaat hier zotzalig goed!

Viva la Vida!!

1 opmerking:

  1. WAUW nog een verslagje !!!
    Als Kenzo hier zit te vertellen over alles wat jullie daar hebben meegemaakt staan zijn ogen te fonkelen,verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht. Wij genieten van zijn verhalen en zien dat hij echt genoten heeft van de afgelopen week.
    Moe maar voldaan is hij thuis gekomen,wilt nog niet in zijn bed want hij wilt nog wat bij mama en papa blijven. Af en toe zien we hem wegdromen,dan vraag ik "waar denk je nu aan? Wat was je deze tijd gisteren aan het doen?",dan verschijnt terug die grote glimlach op zijn gezicht en komen de verhalen terug.
    Een grote MERCIE aan meester Olivier,meester Jelle,juf Kathy (die tijdens haar ouderschapsverlof toch meeging met onze kids),meester Simon en juf Romina voor alles wat jullie gedaan hebben !!!
    We zitten wel met de vuile was maar hoe vuiler die is hoe beter,wilt zeggen dat Kenzo zich super geamuseerd heeft. Is de wasmachine kapot door de modder dan stuur ik wel de rekening ;-)
    Ik mag er nog niet aan denken dat dit het laatste schooljaar is dat Kenzo op de Springplank zit,zowel voor Kenzo als voor de mama zal het afscheid heel zwaar zijn.
    Wij kijken al uit naar de volledige fotoreportage van deze bosklassen.
    Nogmaals een dikke mercie,wij wisten dat Kenzo in de allerbeste handen was en de tijd van zijn leven had.
    Ik ga deze verslagjes toch wel heel hard missen,elke dag keek ik er zo naar uit om deze toffe verslagen te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen