Dag 2: Het duivelsbed en Casino Durbuy

Hoe vlot het indommelen ging, hoe snel waren we deze morgen wakker! Omstreeks 6u kwam meester Olivier al een eerste keer vragen om het nog wat stil te houden. We bewezen direct het gevaar voor elke leerkracht... We zijn vroege vogels! We probeerden het toch te rekken tot 7u30 maar dit was waarschijnlijk de zwaarste opdracht van deze week!

Om 7u30 kwamen de juffen en meesters ons dan toch wekken. We deden alsof we nog wat sliepen zodat hun inspanning toch niet voor niets is geweest! Om 8u mochten we opnieuw plaatsnemen aan tafel om onze buikjes te vullen. Boterhammen met kaas of salami, wat cornflakes, melk of water en we konden er weer tegenaan. De meester zei ons dat het nodig was dat we een goed ontbijt namen want het ging een zware en koude dag worden.

Om 9u vertrokken we met de bus richting Wéris. Wéris is een heel mooi dorpje met een rijke geschiedenis. Hier konden we nog dolmens en menhirs terugvinden van 2000 voor Christus. Onder leiding van een ervaren gids, heel toevallig de schoonvader van meester Olivier, verdiepten we ons in deze mooie cultuur. Tijdens de wandeling herinnerden we nog heel goed de woorden van bij het ontbijt: 'Kleed jullie goed aan want het zal koud worden!' En of het koud was! De wind schuurde langs onze wangen. Brrrr... We stapten langsheen mooie paadjes tot vlakbij de 'Witte Menhir'. Papie, zoals meester Olivier Henry noemt, vertelde ons de legende van de duivel. Blijkbaar moet
deze hier heel lang geleden de streek onveilig hebben gemaakt en alvorens terug te keren naar de hel sliep hij nog een nacht op zijn duivelsbed. Al wie in aanraking kwam met dit bed ging een leven vol ongeluk tegemoet! Ondanks de vele waarschuwingen waren er toch enkele jongens stoer genoeg om het bed even aan te raken. Sommigen gingen er zelfs op gaan liggen! Beste mama, papa, wij staan niet in voor de gevolgen hiervan! Na de fikse wandeling kregen we ook even de tijd om iets te kopen in het plaatselijke winkeltje! We legden een heel rantsoen van snoepgoed en chips aan voor de rest van de week! Allé, dat hebben we de meesters toch wijs gemaakt want we zullen al blij zijn dat het nog niet allemaal op is tegen deze avond!

Als middagmaal kregen we aardappelen, gehaktballen en appelmoes voorgeschoteld. Man, man, man, wat is het eten hier lekker! Onze broeksriem moet al even minder aangespannen worden! Maar we hebben gelijk, het moet hier maar niet zo lekker zijn! Meester Olivier had gelijk! Deze koks verdienen best wel enkele sterren in de Michelingids! Van ons verdienen ze alvast 5 sterren!
Tijdens het middageten zagen we door de ramen al de eerste sneeuwvlokken uit lucht naar beneden dwarrelen!

Na het middageten mochten we even pauzeren in onze kamer. Sommigen kropen nog wat uit de wol, anderen lazen een boekje of speelden een spelletje. Na dit zalige moment maakten we ons klaar om te gaan klimmen en te rappellen. We duffelden ons lekker warm in en trokken onze bergschoenen aan. Na een half uurtje stappen langsheen de Ourthe kwamen we aan het klimparcours aan. We werden in 3 groepen verdeeld door Willem, een megacoole begeleider van LPM. De ene groep mocht op de apenbrug, de andere mocht rappellen en de laatste groep mocht klimmen. Voor enkele onder ons gebeurde dit met knikkende knieën maar iedereen gaf het beste van zichzelf! Sommigen overwonnen zelf hun hoogtevrees en liepen als volleerde apen over de apenbrug! Ondertussen was het al hevig aan het sneeuwen en werd het steeds kouder en kouder. Maar ondanks het gure weer werd dit toch een onvergetelijke activiteit!
Sommigen keerden terug met de bus, anderen liepen door het donkere bos met de meesters terug naar het heem.

Daar kregen we superlekkere spaghetti bolognaise op ons bord! We weten dat we in herhaling vallen maar het eten moet maar niet zo lekker zijn! De drendels spaghetti vlogen in het rond en de een zijn mond zag al wat roder dan de andere! Maar van 1 ding zijn we ons allemaal van bewust! We worden hier rot verwend!

Als afsluiter van deze prachtige dag werden we uitgenodigd in het casino van Durbuy. We trokken onze beste kleren aan, parfumeerden ons met alle geuren, we staken onze haren in de gel zodat deze de komende dagen niet meer plat kunnen gaan liggen, enz... In het casino gokten we er op los! Al vlug beseften we dat je in een casino heel snel blut kan zijn maar af en toe eens wat winst maken zorgde ervoor dat we deze bewustwording al vlug waren vergeten! Na een leuke avond vol vertier bleek Kenzo (6L) de beste gokker van onze klassen te zijn.

Na het vervolg van het verhaal van meneer Vos - toch vervelend dat meester Olivier steeds stopt op het moment dat het spannen wordt! - kropen we heerlijk onder de wol. Het was nodig want onze oogjes worden steeds kleiner en kleiner! Voor morgen voorspellen ze alvast heel koud weer met veel winterse neerslag. Dat belooft alvast maar we zullen ons niet laten doen! Morgen trekken we de lijn verder van vandaag en gisteren!

Beste mama, beste papa, geen paniek!
Het gaat hier zotzalig goed!