Dag 4: Deathride en everzwijnspotten!

Ondanks de vermoeidheid werden de eerste geluiden deze ochtend al om 6u30 gespot in de jongenskamer. In de meisjeskamer was alles nog heel rustig. Om 7u30 stipt kwamen traditiegetrouw de meesters en juffen ons wekken. Bij de ene gingen de ogen al wat vlotter open dan bij de andere. Wat kan opstaan toch lastig zijn! Maar ondanks de vermoeidheid stapten we uit het bed - lees: rolden uit bed - verfristen we ons gezicht en trokken we onze warme en vuile kledij aan. Sommigen waren nog niet helemaal wakker en liepen zelfs tegen de muur ipv de deur te nemen.

Daarna trokken we naar het ontbijt en smulden we boterhammen en cornflakes. Heerlijk om na een zalige nacht ons buikje weer te vullen. Ondertussen scheen ook de zon zachtjes door het raam. Gelukkig want wat extra energiestralen konden we best wel gebruiken. Vandaag stond een avonturenloop op het programma en de meesters hadden ons al gewaarschuwd dat deze in de kleren zal kruipen! Klimmen, klauteren, kruipen, deathride, apenbrug en nog zoveel meer staan immers op het programma.

We trokken onze vuile kleren aan en wachtten vol spanning op de begeleider. Vandaag nam Lize ons mee op pad. We trokken een veiligheidsbroekje aan en kregen al een musceton die we de hele weg moesten meenemen. We hadden er alvast heel veel zin in! Ondertussen was ook de zon alweer vertrokken en begon het hier en daar wat te spetteren! Zou het aanraken van het Duivelsbed ons dan toch echt ongeluk brengen of was dit eerder toeval? Maar zoals vaker lieten we ook dit niet aan ons hartje komen en trokken er vol verlangen op uit. We namen het reeds bekende bospad! We stapten door de modder tot aan de voet van de berg. Hier begon pas echt ons avontuur! We klommen zonder aarzelen de berg op. Eenmaal boven zagen we pas echt wat we hier kwamen doen! 

Bovenaan de beklimming hing er over het dal een ladder en een wandelbrug. Deze moesten we oversteken. We raapten al onze moed bijeen en stapten heel voorzichtig over deze stalen constructie. De ene deed dit al wat soepelder en ontspannender dan de ander maar we staken deze allemaal over! De meesters en juffen waren supertrots op ons. Maar als jullie denken dat het ergste achter de rug is, moet je maar eens verder lezen...

Lize nam ons mee naar het everzwijnenbos. Daar leven heel wat everzwijnen en indien we heel stil stapten konden we er eventueel enkele spotten. We stapten muisstil achter Lize aan. De meesters konden het niet geloven maar zo stil zijn we nog nooit geweest! Sommigen zagen enkele everzwijnen rondlopen. Indien Lize 'Loop' riep, moesten we zo snel mogelijk weglopen naar de open plaats want anders konden de everzwijnen aanvallen. Dit was best wel eng. Helemaal op ons gemak voelden we ons toch niet! Hadden de meesters niet gezegd dat alles veilig is? Wat zouden ze doen moesten de everzwijnen ons aanvallen? We willen zeker niet een 2de Polleke worden!

We stapten verder tot opeens Lize heel hard begon te roepen! Loop!!

Iedereen liep de longen uit het lijf en hier en daar viel een slachtoffer! Gelukkig waren de meesters daar om ons te redden!

Na een half uurtje stappen verlieten we allen veilig het everzwijnenbos en kwamen we bij de deathride aan!

Dit was tevens de afsluiter van de avonturenloop! Eigenlijk was dit ook wel een beetje het hoogtepunt van de bosklassen! Hebben we trouwens al eens gezegd dat de bosklassen super zijn? Dat we het spijtig zullen vinden dat het vrijdagavond is? Dat we heel blij zijn dat we deze kans van jullie hebben gekregen? Dat we eigenlijk stiekem hopen om volgende week nog een weekje extra te blijven? ...

De deathride dus ... Bovenaan de heuvel stonden we allen in spanning te wachten. Eén voor één mochten we ons aan deze gevaarlijke sprong wagen! Met knikkende knieën stonden we op de rand van het plateau. We namen nog eens diep adem en sprongen dan zonder na te denken naar beneden. We gilden, we tierden, we plasten bijna in onze broek maar eenmaal opnieuw met beide voeten op de begane grond juichten we, riepen we, lachten we van blijdschap en trots! Voor de tweede keer in een korte tijd maakten we de meesters fier! We denken zelfs dat ze vandaag de meest trotse meester waren van de wereld! En terecht!!

Ook de 3 meesters waagden zich aan de sprong. De ene deed dit al wat eleganter dan de andere. Jullie moeten maar uitmaken wie de meeste punten verdiend in 'De grote Durbuysprong'!

Na deze geweldige ervaring trokken we richting LPM om heerlijke puree, spinazie en fishsticks te eten. We moeten jullie niet meer vertellen hoe lekker, hoe heerlijk, hoe smaakvol, ... hier alles is! We denken dat vele mama's onze broeken zullen mogen verbreden dit weekend! Uiteraard zullen ze eerst gewassen moeten worden want alles is vuil! Ja, beste mama's, terwijl wij vrijdag zullen uitrusten zullen jullie heel wat werk hebben met onze vuile was!!

Deze middag stond er nog een verrassingsactiviteit op het programma. We waren best wel benieuwd want de meesters hadden nog niets verklapt over deze activiteit. Voor deze activiteit moesten we ook eens geen vuile kledij aantrekken, enkel ons warm inpakken bleef gelden. Ze namen ons mee richting de binnenstad van Durbuy. Hoe dichter we kwamen, hoe nieuwsgieriger we werden! Na een klein kwartiertje stappen kwamen we aan bij onze verrassing. We mochten allemaal onze kunsten tonen tijdens een partijtje minigolf! In maar liefst 18 holes mochten we per 4 uitmaken wie de sterkste golfer was. Ook de juf Kathy en de meesters streden op het scherpst van de snee. Het werd een gezellige en ontspannende middag. Het deed eens deugd om eens in alle rust ons wat te ontspannen, om even wat tijd te nemen om te bekomen van deze fantastische week, om even te keuvelen op een bankje terwijl de andere probeerde het balletje te putten, om nog zoveel meer te doen.
Het was echt een leuke verrassingsactiviteit!

 

Na de minigolf namen we een lekkere warme douche en maakten we ons klaar voor het avondfeest. Samen met de begeleiders van LPM fuifden we er op los. Als avondmaal aten we een lekkere braadworst en kregen we een frisdrankje. Het smaakte zalig! We smulden alweer ons buikje rond! Na de braadworst fuifden we nog verder. Algauw namen we het podium in beslag en toonden we de andere scholen ons danstalent! Het werd een topavond! Zalig! Geweldig! Fantastisch!

Om 22u belanden we na het verhaal over meneer Vos in ons bed. We moeten jullie niet vertellen dat we al heel snel in dromenland lagen. We zullen echt genieten van onze laatste nacht hier in Durbuy. Wat gaat de tijd snel! Wat vloog deze week voorbij! Jullie vinden dit misschien leuk omdat jullie ons dan morgen al terug zien maar wij zullen toch even een traantje pinken als we morgen op de bus stappen. We hebben een fantastische week achter de rug! We zullen morgen veel te vertellen hebben! Hou jullie maar klaar!

Beste mama, beste papa!
Wees gerust!
Het gaat hier zotzalig goed!